Mistrzowie - rekordziści mniejszych lig, o których w Europie nie słyszeliśmy. Część VI

Mistrzowie - rekordziści mniejszych lig, o których  w Europie nie słyszeliśmy. Część VI 

 Ostatnie przygody z ligami takich państw jak Walia, Irlandia, Islandia czy Wyspy Owcze pokazuje jak szybko można czynić postępy w tej dyscyplinie sportu. W kolejnym odcinku wrócimy jednak bardziej na południe Europy i zakotwiczymy na Kaukazie czy Półwyspie Bałkańskim, tam po odzyskaniu niepodległości odrodziły się trzy coraz ciekawsze ligi: macedońska, mołdawska i gruzińska. W tym odcinku wgłębimy się w te ligi.

Ten odcinek rozpoczniemy inaczej niż wszystkie, od końca. Startujemy od ligi gruzińskiej. Państwo położone na pograniczu  Europy i Azji, na Kaukazie Południowym swoją niepodległość wywalczyło w 1990 roku po rozpadzie ZSRR. Od tego momentu również wystartowała liga gruzińska. Wcześniej drużyny z Gruzji występowały pod batutą Związku Radzieckiego nawet w europejskich pucharach. Trzeba przyznać, że właśnie wtedy gruzińskie kluby osiągały największe sukcesy. W latach 80-tych Dinamo Tbilisi przegrało w finale PZP z niemiecką Carl Zeiss Jena, a rok później odpadli w 1/2 finału z belgijskim Standard Liege, wcześniej eliminując m.in. Legię Warszawa. Zresztą do dziś Dinamo Tbilisi jest najbardziej rozpoznawalną drużyną w Gruzji i Europie posiadającą najwięcej tytułów mistrza kraju. Potwierdzeniem tej tezy jest pierwsze miejsce w tabeli wszech czasów ligi gruzińskiej, Dinamo prowadzi przed Torpedo Kutaisi oraz Dilą Gori. Najlepszymi strzelcami ligi natomiast są: Jaba Dvali 115 spotkań i 57 bramek, na drugim miejscu jest Irakli Modebadze 111 meczy i 47 goli, a na trzecim miejscu Dmitri Tatanashvili 103 występy i 45 trafień. W lidze gruzińskiej do tej pory nie występował żaden polski piłkarz, nie oznacza to jednak, że w gruzińskiej lidze nie można sprowadzić piłkarzy z nazwiskiem. Hiszpan Xisco (były zawodnik Valencii, Levante czy Betisu). Występował w Dinamo Tbilisi przez 4 sezony (126 występów i 77 bramek we wszystkich rozgrywkach).

Dwie najbardziej rozpoznawalne gwiazdy ligi gruzińskiej: Xisco z lewej, w środku Dvali.

Oprócz Xisco w lidze znad Kaukazu występowali tacy piłkarze jak Holender Jurgen Colin czy  były napastnik Legii Warszawa - Vladimir Dvalishvili. W ostatnich latach nastała moda na sprowadzanie piłkarzy z Brazylii; Rene, Robertinho czy Nathan Junior to tylko niektóre z nazwisk. Jeżeli chodzi o europejskie puchary to tak jak wspomniałem wcześniej Dinamo Tbilisi rządziło w latach  70 i 80 - tych. Teraz sytuacja prezentuje się następująco: Czihura w 3 rundzie eliminacyjnej LE odpadła z Neftci Baku w 2014 roku. FC Dila Gori dwa razy odpadała w play-offach o LE z Maritimo Funchal oraz Rapidem Wiedeń w sezonie 2012/13 i 2013/14. Metalurg Rustawi również dwa razy próbował dostać się do LE, niestety nieskutecznie w sezonach 2011/12 oraz 2012/13 odpadając w 3 rundzie eliminacyjnej LE z Rennes i Viktoria Pilzno. Dinamo Tbilisi w sezonie 2004/2005 walczyło o awans do Pucharu UEFA. Na jej drodze stanęła Wisła Kraków, którą niespodziewanie wyeliminowali i awansowali do rozgrywek grupowych. Spotkali się tam z takimi klubami jak: Sochaux, Newcastle United, Sporting Lizbona oraz Panionos Ateny. W grupie tej zajęli ostatnie miejsce. W sezonach 2011/12 i 2016/17 znów byli blisko grupowych rozgrywek jednak odpadali kolejno z AEK-iem Ateny w 2011, a w 2016 po odpadnięciu w 3 rundzie eliminacyjnej do LM z imienniczką z Zagrzebia, nie sprostali po raz kolejny drużynie z Grecji. Tym razem była to drużyna PAOK-u Saloniki. Na koniec przedstawiam zestawienie wszystkich  mistrzów oraz ilość tytułów:

Kolejną ligą, którą weźmiemy pod lupę jest liga mołdawska, która swoje niepodległe rozgrywki rozpoczęła po rozpadzie Związku Radzieckiego. Klubem z największą liczba sukcesów jest Sheriff Tyraspol. Wiodą oni prym, nie tylko w rodzimej lidze, ale i coraz lepiej prezentują się na arenie europejskich rozgrywek. Na wstępie trzeba jednak przytoczyć kilka statystyk. W tabeli wszech czasów pierwsze miejsce należy do(jak na nazwę przystało) Sheriffa Tyraspol, drugą lokatę zajmuje Dacia Kiszyniow, a na trzecim miejscu plasuje się Milsami. Najlepszymi strzelcami w historii są: Gheorghe Bogiu 115 meczy i 53 bramki, a na drugim i trzecim miejscu znajdują się Brazylijczycy: Ricardinho 79 spotkań i 37 trafień i Luvannar 52 występy i 31 goli. Liga mołdawska przyciąga coraz to ciekawszych zawodników. Świadczyć o tym mogą takie nazwiska jak wspomniany Brazylijczyk Ricardinho, Portugalczyk Rui Miguel( były zawodnik Zagłębia Lubin) czy  holender Fred Benson. Jest również polski akcent w tej lidze. Krzysztof Król, zawodnik takich  klubów jak Real Madryt Castilla, Jagiellonia i piast Gliwice przez chwilę występował w Sheriffie Tyraspol.

Krzysztof Król w barwach  Sheriffu Tiraspol.

Europejskie puchary klasyfikują się następująco: Milsami w sezonach 2013/14 oraz 2015/16 odpadła w 3 rundzie eliminacyjnej do LE z francuskim St. Etienne. Zimbru Kiszyniów w 1999 odpadł w 3 rundzie eliminacyjnej o LM z PSV Eindhoven, a w 2000 roku również w 3 rundzie o LM musiał uznać wyższość Sparty Praga, a w 2014 roku w play-offach o LE odpadli z PAOK-iem Saloniki. Teraz skupimy się na drużynie z Tyraspolu. Sheriff już trzy razy występował w rozgrywkach grupowych LE w 2009/10 występowali w grupie z Steauą Bukareszt, Fenerbahce Stambuł i Twente Enschede i zajęli wtedy 3 miejsce. W kolejnym sezonie również zakwalifikowali się do grupowych rozgrywek LE i spotkali się z Alkmaar, Dynamem Kijów i BATE Borysów, tym razem zajęli 4 miejsce. Na kolejne rozgrywki grupowe kibice musieli czekać do sezonu 2013/14, wtedy to po raz trzeci mistrz Mołdawii zakwalifikował się do LE. Zajęli trzecie miejsce w grupie z Tottenhamem Londyn, Anży Machaczkałą i Tromso IL. Do pełni szczęścia kibicom z Tyraspolu brakuje tylko awansu do LM. W dwóch próbach Sheriff odpadł w play-offach z Olympiakosem Pireus i FC Basel. Trzeba jednak przyznać, że drużyna z Tyraspolu powoli puka do drzwi europejskich średniaków. Na koniec pozostaje nam przedstawić tabelę wszystkich mistrzów Mołdawii.
 

Rekordziści pod względem tytułów w Mołdawii - Sheriff Tiraspol.

Ostatnim przystankiem w tym odcinku znów będzie Półwysep Bałkański. Po rozpadzie Jugosławii w 1992 roku, niepodległość odzyskała Macedonia. Od tego momentu swoje mecze rozgrywa Makedonska Prva Liga. Najbardziej utytułowaną drużyną jest Vardar Skopje, która przewodzi w tabeli wszech czasów przed Shkendiją i Rabotnickim Skopje. Do najlepszych strzelców zalicza się: Dejan Blazevski 92 występy i 56 bramek, na drugim miejscu jest  Izair Emini 136 spotkań i 55 goli, a trzecie miejsce należy do  Borce Manevskiego 95 meczy i 47 trafień. Do najlepszych  zawodników ligi należą Blagoja Todorovski, Milan Ilievski czy Besart Ibraimi. W historii ligi macedońskiej nie odnotowano występów polskich piłkarzy. Rozgrywki w Macedonii nie przyciągają również znanych piłkarzy zza granicy. W europejskich  rozgrywkach kluby z Macedonii nie wyróżniały się szczególnie. Największe sukcesy może odnotować rywal zza miedzy Vardaru czyli Rabotnicki. Klub z Skopje w 2006 odpadł w 3 rundzie eliminacyjnej do LM z Lille, a w pierwszej rundzie Pucharu UEFA odpadli z FC Basel. W sezonie 2011/12 w play-offach  o LE odpadli z Lazio Rzym. W sezonie 2015/16 również w tej samej rundzie odpadli z Rubinem Kazań. Innym klubem który próbował swoich sił w pucharach była Shkendija Tetovo w 2016 roku odpadli w play-offach o LE z KAA Gent. Rekordzista pod względem mistrzostw Macedonii, czyli Vardar Skopje tylko raz był blisko rozgrywek grupowych, w 2003 roku odpadli w eliminacjach  do  LM z Spartą Praga, a w pierwszej rundzie pucharu UEFA natrafili na AS Romę, uznając jej wyższość. Macedonia ze względu na swoją historię opiera się na piłkarzach, którzy swoje talenty szlifowali poza granicami kraju. Dlatego też ich liga nie osiągnęła znaczących sukcesów.

Drużyna Vardaru Skopje.

Dla podsumowania tej ligi przedstawiam tabelę wszystkich  mistrzów wraz z ilością zdobytych tytułów:

 
Do zakończenia serii wszystkich mniejszych lig europejskich  pozostały dwa odcinki. Kolejnym przystankiem będą rozgrywki z takich państw jak Luksemburg, San Marino oraz Liechtenstein.  Może nie są to  największe państwa, a ich  rozgrywki nie przyciągają jak inne ciekawsze ligi. Warto będzie poświęcić im jednak chwile.