Piłkarskie rodzeństwa, znani kontra nieznani, vol. 6

Piłkarskie rodzeństwa, znani kontra nieznani, vol. 6

Tak jak ostatnio wspominałem, kolejnym przystankiem naszej przygody z piłkarskim rodzeństwem będzie kraj, w którym piłka nożna ewoluowała. W Holandii odkryto bardzo innowacyjne podejście do futbolu, wymyślone jeszcze w latach 60 czy 70 tych. To wtedy właśnie narodził się futbol totalny, który zmienił futbol na całym Świecie na zawsze. Jednak w kraju tulipanów nigdy nie zauważono za to tytułów, które zarywały by gabloty w klubowych  korytarzach. Odwrotnie wręcz Holandia doczekała się tylko jednego sukcesu na wielkiej imprezie(Euro 1988), oraz kilku w klubowej piłce, a było kim straszyć. Podobnie jak w innych krajach, tak i w Holandii do wielkiej europejskiej piłki włączało się rodzeństwo pełne talentu. Jednak podobnie jak reprezentacja tak i rodzeństwo nie radziło sobie z presją bycia na szczycie.

Clarence Seedorf i Chedric Seedorf

Na pierwszy ogień opiszę braci wywodzących się z Surinamu. Starszego z nich chyba nie trzeba przedstawiać ponieważ każdy wie czego dokonał Clarence. Wychowanek popularnej szkółki Ajaxu z którym zdobył ligę mistrzów, dwa mistrzowskie tytuły. Potem przeniósł się na jeden sezon do włoskiej Sampdorii, by szybko powędrować do wielkiego Realu Madryt. Kolejne sukcesy z Realem w postaci mistrzostwa kraju, klubowego mistrzostwa Świata oraz kolejnego tryumfu w lidze mistrzów. Po czterech latach w stolicy Hiszpanii, Clarence zdecydował się na transfer do włoskiego Interu, o dziwo były to trzy sezony bez sukcesu. Dlatego też Clarence zdecydował się przenieść do lokalnego wroga Interu czyli AC Milan, z którym zdobył dwa mistrzostwa Włoch, dwa razy wygrał ligę mistrzów, dwa razy zdobył klubowe mistrzostwo Świata. Jest jedynym piłkarzem w Europie któremu udało się wygrać cztery razy ligę mistrzów z trzema różnymi klubami. Do pełni sukcesu brakuje mu tylko wielkiego sukcesu z reprezentacją. W 2000 roku na Euro we własnym kraju "Oranje" z Clarencem w składzie odpadli w półfinale po rzutach karnych z włochami. Karierę zakończył w 2013 roku w barwach brazylijskiego Botafogo. Młodszy o siedem lat Chedric poszedł w ślady brata. Karierę rozpoczął w Ajaxie, później Real i Inter. W żadnym z tych potęg nie przekonywał. Dlatego musiał szukać swoich szans w mniej popularnych klubach. Chedric swoją karierę kontynuował w NAC Breda, później obrał drogę po mniejszych klubach włoskich, takich jak Legnano i Pergolettese. Kolejnymi krótkimi przystankami w jego karierze okazały się Oostende(Belgia), Cambuur(Holandia), Evian TG(Francja), Haarlem(Holandia), by na kolejne dwa lata wrócić do Włoch i reprezentować barwy Monzy. Od 2011 roku pozostaje bez klubu. Clarence natomiast po zakończeniu swojej piłkarskiej kariery, postanowił zająć się trenerką. W sezonie 2013/2014 próbował swoich sił w Milanie, ale jak wielu jego poprzedników bezskutecznie. Od 2016 pracuje w chińskim Shenzhen FC. Rodzina Seedorf ma bardzo wielu przedstawicieli w futbolu(Clarence posiada dwóch kuzynów Stefano i Jurgena, oraz jest wujkiem Regilia), jednak żaden z nich nie jest tak znany jak Clarence Seedorf.

 

Marc Overmars i Edwin Overmars

Pewnie każdy z was wie że reprezentacja i kluby z Holandii zawsze stawiały na szybkość i technikę na pozycji skrzydłowego. Nie inaczej było u Marc'a Overmars'a, który swoimi umiejętnościami wykazywał siłę w takich zespołach jak Ajax, Arsenal czy Barcelona. Wychowanek holenderskiego GoAhead Eagles do  największych sukcesów może przypisać sobie trzy mistrzostwa Holandii, zwycięstwo w lidze mistrzów i zdobycie klubowego mistrzostwa Świata z Ajaxem oraz mistrzostwo Anglii z Arsenalem. Jest on jednak kolejnym piłkarzem złotego pokolenia holendrów, któremu nie udało się wyprowadzić reprezentacji na sam szczyt. Marc występował na tym samym turnieju co Clarence w 2000 roku, gdy Holendrzy mieli bardzo mocną drużynę, a jednak nie udało im się osiągnąć końcowego sukcesu. Marc swoją karierę zakończył w 2009 roku po wielu przewlekłych kontuzjach kolana. Aktualnie jest dyrektorem technicznym w Ajaxie Amsterdam. Starszy z braci Overmars, Edwin swoją karierę rozpoczął w GoAhead Eagles, później przeniósł się do Heraclesu Almelo i tam zakończył karierę z powodu kontuzji w wieku 25 lat. Trzeba przyznać że dwójka braci Overmars miała wielkiego pecha co do kontuzji i urazów co nie pozwoliło im na osiągnięcie większych sukcesów.

 

Jimmy Floyd Hasselbaink i Carlos Hasselbaink

Kolejne rodzeństwo wywodzące się z Surinamu, to para napastników. Carlos starszy o trzy lata od Jimmy'ego Floyd'a karierę rozpoczynał w AZ Alkmaar. Tam jednak nie dano mu za wielu szans gry co spowodowało iż musiał szukać sobie nowego pracodawcy. Przeniósł się do Telstar, potem VV Venlo oraz FC Utrecht. Najdłużej występował w drużynie Haarlem, dla którego w 44 meczach zdobył 8 bramek. Karierę zakończył w lipcu 2004 roku, nie wpisując się w karty historii futbolu. Jimmy Floyd natomiast karierę rozpoczął w Telstar, by potem przenieść się do  AZ Alkmaar. Holenderska liga to jednak nie był jego cel, dlatego przeniósł się do Boavisty Porto, tam jego dobre występy przykuły uwagę angielskich menedżerów. Wykupiony został przez Leeds United dla którego występował przez dwa sezony, by odejść do klubu ze stolicy Hiszpanii, tym razem było to Atletico. Przygoda trwała jednak krótko, tylko jeden sezon i ponowny powrót do Anglii, tym razem Chelsea Londyn. Tam przez cztery sezony uzbierał 74 bramki w 154 występach i był jednym z ulubieńców publiczności. Gdy Chelsea wchodziła w fazę mocnej przebudowy spowodowanej zastrzykiem gotówki Romana Abramowicza, to i Jimmy musiał pożegnać się z drużyną. Przeniósł się do  Middlesbrough w której występował przez dwa sezony. Kolejnym przystankiem w karierze był Charlton, a na koniec przeniósł się jeszcze do walijskiego Cardiff City. Karierę zakończył w 2008 roku. Od 2011 roku swoich sił próbuje jak trener. Aktualnie zajmuje posadę w Londyńskim QPR. W reprezentacji obydwoje bracia nie zabłysnęli. Podobnie jak rodzina Seedorf, tak i rodzina Hasselbaink może pochwalić się piłkarskimi korzeniami. Oprócz Carlosa i Jimmy'ego Floyda jest dwóch bratanków Nigel i Marvin Hasselbaink, którzy grają w holenderskiej Eredivise.

 

Royston Drenthe i Giovani Drenthe

Straszego z braci Drenthe czyli Roystona kojarzycie pewnie z krótkich występów w Realu Madryt do którego przeniósł się z Feyenoordu Rotterdam. Za czasów gry w Realu, Royston pojechał z młodzieżową reprezentacją Holandii na mistrzostwa Europy i został wybrany najlepszym zawodnikiem tego turnieju wygrywając oczywiście ze swoja reprezentacją cały turniej. Jednak dalsza część jego kariery nie była już tak bogata w trofea i nagrody. Udało mu się zdobyć z Realem tytuł mistrzowski w Hiszpanii oraz superpuchar Hiszpanii, jednak to wszystko czym może się pochwalić. Z Hiszpanii przeniósł się do angielskiego Evertonu, by po jednym sezonie zmienić Anglię na Rosję i grę dla odległej Ałanii Władykaukaz. By znów z powrotem po roku wrócić do  Anglii. Grał m. in. w Reading i Sheffield Wed., kolejną przygodą w jego karierze był wyjazd do Turcji i barwy Kayserispor. Jego jak na razie ostatnim przystankiem był Baniyas z Emiratów Arabskich. Od lipca 2016 pozostaje bez klubu. Jego młodszy o trzy lata brat Giovanni też nie może określić swojej kariery jako fenomenalna czy fantastyczna. Osiągnięcia klubowe bowiem zbiera tylko w klubach z Surinamu z których wywodzi się rodzina Drenthe. Ciekawym jest to że w reprezentacji Surinamu, Giovanni wystąpił 15 razy i strzelił 4 bramki. Royston to jeden z tych zawodników którzy na lata mieli być ostoją reprezentacji "Oranje", a zawiedli na całej linii. Warto dodać że mocno z rodziną Drenthe związany jest były znakomity pomocnik reprezentacji pomarańczowych, Edgar Davids. Natomiast bracia Drenthe to kuzyni kolejnych braci  Georgino i Giliano Wijnaldum.  

      

Georgino Wijnaldum i Giliano Wijnaldum

Jeżeli już wspomniałem o tej dwójce to i warto ich opisać, w przeciwieństwie do kuzynostwa, bracia Wijnaldum starają się by ich kariery nie skończyły się tak szybko jak Roystona dla przykładu. Młodszy z braci Giliano po występach w Alkmaar, Groningen oraz Go Ahead Eagles, postanowił przenieść się do Vfl Bochum. Do sukcesów może zaliczyć zdobycie pucharu Holandii z AZ Alkmaar w 2013 roku. Starszy z braci Georgino po występach  w młodzieżowej drużynie Feyenoordu, potem przejściu do pierwszej drużyny i dobrych kilku sezonach na pozycji skrzydłowego, niespodziewanie zmienił barwy klubowe i przeniósł się do PSV Eindhoven. Po czterech sezonach gry w PSV, Georginio za kierunek obrał sobie Anglię i przeszedł do Newcastle United. Występował tam tylko przez jeden sezon i po spadku popularnych "Srok" do pierwszej ligi, skorzystał z okazji i przeniósł się do Liverpoolu. Z reprezentacją Georginio zdobył trzecie miejsce na MŚ w 2014 roku. Jako potwierdzenie, że jest nadzieją reprezentacji powinna świadczyć nagroda za najlepszego zawodnika ligi holenderskiej w 2015 roku. W reprezentacji  pomarańczowych zaliczył 30 występów i strzelił 6 bramek.

 

Siem de Jong i Luuk de Jong

Kolejne rodzeństwo, które po pierwsze miało zwojować ligę holenderską, a później brylować w którymś z wielkich  europejskich potentatów. O ile to pierwsze jeszcze w miarę się udało. Siem zdobył już cztery tytuły mistrzowskie z Ajaxem, oraz puchar Holandii, a Luuk, trzy tytuły mistrzowskie, dwa z PSV, a jedno z Twente, oraz puchar Holandii z Twente. Natomiast nie zwojowali jeszcze żadnego europejskiego potentata. Siem po udanych sezonach w Ajaxie postanowił przenieść się do  Newcastle, gdzie wiązano z nim spore nadzieje. Kontuzja kolana jednak zatrzymała jego karierę i nie pozwoliła na zwojowanie
Premiership. Po czterech sezonach spędzonych w barwach "Srok" wypożyczony został na ten sezon do PSV Eindhoven, notabene największego wroga Ajaxu, w którym Siem się wychował. Luuk, wychowywał się w De Graafschap, by potem przenieść się do  Twente Enschede, z którego wykupiła go niemiecka Borussia M'Gladbach. Po dwóch sezonach spędzonych w Bundeslidze, został wypożyczony do klubu starszego brata, czyli Newcastle, z którego w 2014 przeniósł się do PSV Eindhoven. W końcu obydwoje będą mieli szansę na wspólne występy. W reprezentacji "Oranje" razem już występowali. Ciekawe czy doczekamy się wspólnych sukcesów braci de Jong.

Wesley Sneijder, Jeffrey Sneijder i Rodney Sneijder

Teraz trójka braci, z których pierwszego na pewno nie muszę przedstawiać, dlatego zostawię go na koniec. Drugi z braci, a tak naprawdę najstarszy Jeffrey, zakończył już swoją karierę w wieku 33 lat. Karierę rozpoczynał oczywiście w Ajaxie. Jednak nie otrzymał szansy na dłuższą grę w pierwszej drużynie i przeniósł się do Telstar, potem Stormvogels, RKC Waalwijk i FC Den Bosch, w żadnym z tych zespołów się nie sprawdził, a na koniec swojej kariery grał w czwartoligowym Elinkwijk. Nie odnotował większych sukcesów w swojej karierze. Najmłodszy z braci 25 letni Rodney, swoją karierę rozpoczynał oczywiście w Ajaxie, z którego w 2011 roku wykupił go Utrecht. Po jednym sezonie przeniósł się do RKC Waalwijk, później zaliczył dwa sezony w Almere City oraz jeden sezon w szkockim Dundee United. W reprezentacji grał tylko młodzieżowo, niestety bez sukcesów. Teraz próbuje odbudować swoją karierę w klubie z Utrechtu. Tym najbardziej utytułowanym i rozpoznawalnym jest Wesley, który po znakomitych występach w Ajaxie przeniósł się do Realu Madryt, który zamienił po trzech sezonach na Inter Mediolan. We Włoszech występował cztery sezony, a od 2012 reprezentuje barwy tureckiego Galatasaray. Sukcesy z Ajaxem, dwa mistrzowskie tytuły i dwa puchary Holandii, z Realem, raz mistrzostwo Hiszpanii. Z Interem największe sukcesy, mistrzostwo Włoch, dwa razy puchar Włoch, liga mistrzów i klubowe mistrzostwo Świata, a z Galatasaray dwukrotny mistrz Turcji oraz trzykrotny zdobywca pucharu Turcji. Oprócz sukcesów klubowych, sukcesy z reprezentacją "Oranje", na MŚ w 2010 roku wicemistrzostwo i jeden z najlepszych zawodników tego turnieju. MŚ w 2014, trzecie miejsce w turnieju. Wesley jest jednym z zawodników drugiego znakomitego pokolenia Holandii, które było bardzo blisko sukcesu na wielkim turnieju. To pokolenie z Van Persim, Huntelaarem, Robbenem, Nigelem deJongiem, Heitingą czy Stekelenburgiem mogło naprawdę osiągnąć wiele, podobnie jak pokolenie Van Bastena, Gullita czy Koemana i Rijkaarda. Wesley w 121 meczach  dla reprezentacji zdobył 29 bramek.

 

Oprócz rodzeństw, które opisałem wyżej warto wspomnieć  bliźniakach  Willym i Rene Van de Kerkhof, którzy w reprezentacji występowali w latach 70 i 80 tych.Zaraz po braciach  V.d. Kerkhof plasuje się Ronald i Erwin Koeman, znakomici zawodnicy. Ronald był jednak bardziej rozpoznawalny niż Erwin. Szczególnie pamiętają go w Barcelonie. Teraz obydwoje pełnią funkcję trenerskie. Oczywiście nie mogło zabraknąć bliźniaków Franka i Ronalda De Boera, którzy, występowali w Ajaxie, Barcelonie i oczywiście w reprezentacji. Teraz próbują swoich sił jako menadżerowie. Ronald jest asystentem w Ajaxie, a Frank trenuje Inter. Nie można również zapomnieć o Richardzie i Ronie Witschge. Jest także kilka młodszych rodzeństw takich jak Jeffrey i Marciano Bruma, Jonathan i Julian DeGuzman oraz Kyle i Lorenzo Ebecilio. Ostatnia trójka jeszcze nie zachwyciła w swoich klubach i reprezentacji, może okazać się tak że nie będą wiodącymi postaciami swoich klubów i reprezentacji.

      

Jak widać w Holandii rodzeństwa jest dość sporo, ale tak jak w innych krajach, nie wszyscy przebili się do wielkiego futbolu. Pozostają tylko nieznanymi braćmi. Przygoda z piłkarskim rodzeństwem dobiega pomału końca, pozostał jeszcze jeden odcinek w którym przedstawię braci z kilku znaczących krajów w futbolu.     

     

 

continue reading Piłkarskie rodzeństwa, znani kontra nieznani, vol. 6