Mistrzowie - rekordziści mniejszych lig, o których w Europie nie słyszeliśmy. Część II

Mistrzowie - rekordziści mniejszych lig, o których w Europie nie słyszeliśmy. Część II

Ostatnio poznaliśmy kilku mistrzów z mniejszych europejskich lig. W kolejności czeka jeszcze kilka klubów, które chcę przedstawić szerszemu gronu odbiorców. W tym artykule skupimy się na dwóch ligach z Półwyspu Bałkańskiego, a także na wyspie znad Morza Śródziemnego oraz przeniesiemy się na północną część Morza Bałtyckiego. Precyzując, przeanalizujemy takie ligi jak: Bośniacka, Czarnogórska, Cypryjska i Estońska.

Na starcie skupimy się na dwóch państwach Bałkańskich. Pierwsze z nich czyli Bośnia swoją niepodległość odzyskała w 1992 roku po rozpadzie Jugosławii. Drugie państwo oraz ich liga powstało stosunkowo niedawno, bo w 2006 roku. Wtedy to rozpad ogłosiła Serbia i Czarnogóra. Po rozpadzie Serbia funkcjonuje samodzielnie podobnie jak Czarnogóra. Wracamy jednak do Bośni i Hercegowiny. Liga bośniacka, a poprawniej Premijer Liga funkcjonuje tam od 1994 roku. Jednak na początku istniały 3 ligi: Bośniaków, Chorwatów bośniackich i Serbów bośniackich. W sezonie 1999/2000 mistrza wyłoniono w play-offach między najlepszymi drużynami z ligi bośniackiej oraz Chorwatów bośniackich. Od 2002/2003 roku dołączyli Serbowie bośniaccy i od tego momentu istnieje jedna liga skupiająca kluby ze wszystkich  nacji w Bośni i Hercegowinie. Mistrzostwo jak na razie zdobywało dziewięć klubów. Najwięcej tytułów posiada klub ze stolicy Zeljeznicar Sarajevo. 

Drużyna Zeljeznicaru Sarajevo.

                   

Ten klub prowadzi również w tabeli wszech czasów przed inną drużyną ze stolicy: FK Sarajevo oraz Zrinjskim Mostarem. Do najlepszych strzelców ligi zaliczamy: Brazylijczyka Wagnera Lago, który w 210 występach zdobył 87 bramek, na drugiej pozycji plasuje się Bośniak Elden Adilovic 90 spotkań 48 bramek, a na trzecim jego rodak Sasa Kojkut 109 meczy i 48 bramek. W Premijer Lidze nie występował jak na razie żaden z polskich zawodników. Jeżeli chodzi o talenty pochodzące prosto z
Bośni to jedyną tak naprawdę gwiazdą, która wybiła się z tej mało atrakcyjnej ligi jest: Edin Dżeko, napastnik miedzy innymi takich klubów jak Wolfsburg, Manchester City czy AS Roma. Na nim również opiera się siła ataku w reprezentacji "Żuto Plavi".  W Europejskich rozgrywkach kluby z ligi bośniackiej nie przekonują i jak na razie nie awansowały do rozgrywek grupowych w Lidze mistrzów czy Lidze Europy. Największym sukcesem w europejskich pucharach może poszczycić się Zeljeznicar Sarajevo, który w latach 1984/1985 odpadł w 1/2 finału z węgierskim Videotonem. Ciekawe czy kiedykolwiek Bośniacy doczekają się sukcesu w europejskich pucharach  na miarę Zeljeznicaru. Chwilowo mogą się cieszyć z dość mocnej i coraz lepiej radzącej sobie reprezentacji, która już awansowała na Mistrzostwa Świata. Wiadomo iż piłkarze grający w tej reprezentacji swojego fachu nauczyli się w 90% poza granicami Bośni, jednak coraz częściej widać udział zawodników z Premijer Ligi. Pod spodem przedstawiam zestawienie wszystkich mistrzów oraz ilość tytułów:

Edin Dżeko w barwach reprezentacji.

                                       

Pozostajemy na Półwyspie Bałkańskim i pod lupę bierzemy stosunkowo młodą ligę. Czarnogórcy od 3 czerwca 2006 roku są niepodległym państwem, a w 2007 wyłoniono już pierwszego  mistrza w rozgrywkach ligowych, była nim drużyna FK Zety Golubovci. Jednak w tabeli wszech czasów prowadzą inne drużyny- pierwszy jest: Buducnost Podgorica na drugim Rudar Pljevlja, a na trzecim Sutjeska Niksic. Najlepszymi strzelcami ligi są: Marko Scepanovic 53 występy 24 gole, Ivan Vukovic 48 meczy 24 gole oraz Ivan Boskovic 13 spotkań 22 bramki. W Prvej Crnogorskiej Lidze do tej pory odnotowano występy tylko jednego polskiego zawodnika - Marcina Garucha. Wychowanek Miedzi Legnica przeniósł się w 2016 roku do klubu OFK Grabalj.

Marcin Garucha(w środku)

                    

W 13 występach w lidze zdobył jak na razie jedną bramkę. Jeżeli chodzi  o Europejskie rozgrywki kluby z Czarnogóry pozostają tam bez sukcesów oraz znaczących awansów w rankingach. Czarnogórscy kibice cieszą się natomiast z bardzo dużego i szybkiego rozwoju swojej reprezentacji. Piłkarze "Hrabri Sokoli" bardzo dobrze radzą sobie w kolejnych eliminacjach czy to do mundialu czy do mistrzostw Europy. Nasza reprezentacja już zdołała przekonać się o tym, że Czarnogórcy to naprawdę ciężki orzech do zgryzienia(dwa remisy w meczach eliminacyjnych do MŚ 2014). Czarnogóra występowała dotychczas w czterech rozgrywkach eliminacyjnych do MŚ czy ME. Za każdym razem rozgrywki kończyły się dla niej sporym sukcesem. W 2012 zajęli drugie miejsce w swojej grupie w 2014 zakończyli rozgrywki na 3 miejscu w grupie, a w 2016 na czwartym miejscu i to  było ich  najsłabszym wynikiem. W eliminacjach na mundial w 2018 roku Czarnogóra jak na razie zajmuje drugie miejsce tuż za Reprezentacją Polski, z którą ma do rozegrania jeszcze dwa spotkania. Znając krewki charakter oraz bardzo dobre wyszkolenie techniczne piłkarzy z Bałkanów pewne jest, że jeszcze nie raz zaskoczą piłkarski Świat. Wracając jeszcze na chwilę do  ligi czarnogórskiej przedstawiam zestawienie wszystkich mistrzów oraz liczbę tytułów:

Z Bałkanów przenosimy się nad Morze Śródziemne i skupimy się na lidze cypryjskiej. Protathlima A' Kategorias bo tak nazywają się rozgrywki pierwszej ligi cypryjskiej funkcjonują od roku 1934. Przerwano je w 1941 roku na czas II Wojny Światowej później wznowiono je w 1944 roku. Dwa razy w historii tych rozgrywek nie wyłoniono zwycięzcy, mianowicie w latach 1958/1959 oraz w 1963/1964. Natomiast jeden tytuł mistrza kraju posiada drużyna z Tureckiej Republiki Północnego Cypru - jest nim drużyna Cetinkaya TSK, która tytuł zdobyła w 1951 roku. Jednak największe sukcesy przypisuje się drużynie APOEL-u Nikozja. Drużyna ta ma najwięcej tytułów mistrza kraju w historii rozgrywek oraz osiągnęła największe sukcesy w europejskich  rozgrywkach. Jednak po kolei, w tabeli wszech czasów prowadzi oczywiście APOEL, który wyprzedza inną drużynę z Nikozji- Omonię, na trzecim miejscu znajduje się Apollon Limassol. Jeszcze kilka lat temu Cypr oraz liga cypryjska dla wielu była tylko miejscem znanym z turystyki oraz egzotycznym miejscem, w którym wielu znanych piłkarzy spędzało piłkarską emeryturę. Od kilku sezonów jednak cypryjskie rozgrywki oraz kluby zaliczane są do grona mocnych europejskich średniaków, którzy psują zabawę większym europejskim klubom. Rozgrywki z wyspy położonej na Morzu Śródziemnym w ostatnich sezonach cieszą się niesamowitą popularnością. Coraz rzadziej zaglądają tu piłkarze, którzy chcą dograć do piłkarskiej emerytury, a coraz częściej sprowadza się tu  piłkarzy perspektywicznych i bardzo zdolnych, chcących osiągnąć sukces. Dla potwierdzenia kilka nazwisk, które w ostatnich latach przewinęły się przez rozgrywki ligowe. Z Hiszpanii występowali tacy piłkarze jak: Juanma Ortiz, Adrian Colunga, Tono, Javier Garrido czy  Inaki Astiz. Z Portugalii: Nuno Morais, Paulo Jorge, Nuno Assis, Orlando Sa, Marco Paixao. W zestawieniu znajdują się również Grecy: Alexandros Tziolis, Giannis Arabatzis, Loukas Vyntra oraz Traianos Dellas.

                       

Loukas Vyntra                                                                Traianos Dellas

Nie brak też południowoamerykańskiego zaciągu: Z Argentyny Fernando Cavenaghi, Aldo Duscher. Brazylijczycy: Edmar, Gustavo Manduca, Cesar Santin czy Elias. 
Francuzi: Bruno Cheyrou, Bernard Mendy czy Mathieu Valverde. Holendrzy: Tim deCler, Kevin Hofland, Boy Waterman i Nicky Hofs. Nie brakowało również takich piłkarzy jak: Norweg John Arne Riise czy Iworyjczyk Romaric. Swoje trzy słowa w tej lidze mieli i nadal mają Polacy. Kamil Kosowski(APOEL,Apollon L.), Maciej Żurawski(Omonia N.), Grzegorz Rasiak(AEL Limassol), Wojciech Kowalewski(Anorthosis), Marcin Żewłakow(APOEL), a także Łukasz Gikiewicz, Paweł Kapsa, Łukasz Sosin, Arkadiusz Malarz, Adam Marciniak, Radosław Cierzniak, Maciej Zając, Arkadiusz Piech Mateusz Piątkowski, Marcin Juszczyk, Łukasz Skowron, Roger Guerreiro, Adrian Sikora, Maciej Scherfchen i Adam Stachowiak.

Kamil Kosowski

Maciej Żurawski

    

Jak widać trochę było piłkarzy, którzy grali lub grają w cypryjskiej lidze. Najskuteczniejszym zawodnikiem jest Łukasz Gikiewicz w 32 spotkaniach  strzelił 10 bramek. Na samym czele najlepszych  strzelców jest Brazylijczyk Gustavo Manduca 100 występów i 41 bramek na drugiej pozycji jest Portugalczyk Henrique 122 mecze 40 bramek, trzecie miejsce zajmuje Angolczyk  Freddy 92 spotkania 38 bramek. Najwięcej tytułów mistrza kraju zdobył Cypryjczyk Konstantinos Charalambidis aż 8.

Konstantinos Charalambidis

                                  

Jeżeli chodzi o sukcesy w europejskich  rozgrywkach to kluby z Cypru od kilku sezonów radzą sobie w nich znakomicie. Odkąd w sezonie 2008/2009 Anorthosis Famagusta pierwszy raz w historii awansował do rozgrywek Ligi Mistrzów. Tak do teraz prawie w każdym sezonie Cypr ma swojego przedstawiciela w Europejskich  pucharach. Największy sukces zapewne należy do drużyny APOEL-u Nikozja, który po pierwszym nieudanym sezonie w LM w 2010 roku (4 miejsce, 3 punkty 4:7 w bramkach)odrobili lekcje i w sezonie 2011/2012 zaskoczyli niemal cały europejski kontynent wychodząc z pierwszego  miejsca w grupie, w 1/8 finału wyeliminowali Olympique Lyon, a w 1/4 odpadli z wielkim Realem Madryt. Od tego czasu APOEL nie potrafił powtórzyć sukcesu z przed kilku lat, jednak cały czas zaliczani są do groźnych i nieobliczalnych. Cypryjska piłka jak widać bardzo dobrze się rozwinęła, duży wpływ na to mieli przede wszystkim piłkarze z poza wyspy. APOEL przez ostatnie 8 sezonów w Lidze Mistrzów oraz Lidze Europy występował 6 razy. Pełen sukces. Trzeba również pamiętać o bardzo zaciętym boju APOEL-u z Wisłą Kraków w 2011 roku, po dramatycznej końcówce meczu to Cypryjczycy awansowali do  Ligi Mistrzów. Na zakończenie pozostaje pokazać tylko tabele z wszystkimi mistrzami oraz liczbą tytułów.

Zostawiamy południe Europy i przenosimy się bardziej w zimne rejony Europy. Naszym kolejnym przystankiem będzie liga znad Morza Bałtyckiego. Estonia, tak właśnie tutaj zakończymy drugi  odcinek mniej znanych lig w Europie. Estonia swoje profesjonalne rozgrywki posiada od 1992 roku gdy po rozpadzie ZSRR powstało niepodległe państwo estońskie. Jednak już od 1921 roku do 1940 roku istniała liga estońska, a mistrzostwa Estonii zdobywały drużyny: Tallinna Sport 9 tytułów, Tallinna Estonia 6 tytułów, Tallinna JK 2 tytuły, Olumpia Tartu 1 tytuł i Tartu PJR 1 tytuł. Wracając do czasów nowożytnych najbardziej rozpoznawalnymi klubami są Flora Tallinn i Levadia Tallinn. Te dwie drużyny przewodzą też w tabeli wszech czasów, a za nimi plasuje się Trans Narva. Najlepszymi strzelcami ligi są: Estończyk Maksim Greznov 388 spotkań 239 bramek, Vjateslav Zahovaiko 308 meczy i 209 bramek oraz Tarmo Neemelo 366 spotkań i 180 bramek. Historia polskich  piłkarzy w tej lidze jest niewielka. W 2002 roku w Levadii Tallinn występował bramkarz Damian Jaroszewski. Jednak z Estonii wielu piłkarzy przenosi się do polskiej ligi. Najbardziej znanym nazwiskiem w ostatnich sezonach jest Konstantin Vassilijev, który staje się niekwestionowaną gwiazdą, nie tylko Jagielonii Białystok, ale i całej LOTTO Ekstraklasy. W europejskich pucharach kluby z Estonii rzadko kiedy przedostają się do rozgrywek grupowych. Najbliżej byli w sezonie 2009/2010 kiedy to w drugiej rundzie zasłynęli z wyeliminowania mistrza Polski- Wisły Kraków. 

Pamiętny mecz Wisły Kraków z Levadią Tallinn.

                    

W 3 rundzie kwalifikacyjnej odpadli z węgierskim Debreczynem i nie awansowali do Ligi Mistrzów. W kwalifikacjach do Ligi Europy odpadli w play-offach z tureckim Galatasaray. Na koniec przedstawiam zestawienie wszystkich  mistrzów kraju po 1992 roku wraz z ilością tytułów:

Ligą estońską kończymy dzisiejszy odcinek. Niebawem kolejna część mistrzów - rekordzistów mniejszych lig, o których nie słyszeliśmy.